ΕΥΒΟΙΑ ΛΙΜΝΙΩΝΑΣ. Η παραλία του Λιμνιώνα στην Κεντρική Εύβοια είναι μια πανέμορφη παραλία με βότσαλα αλλά και με πολύ σκούρα βύσσινο-καφέ άμμο η οποία κατά την διάρκεια της ημέρας είναι καυτή και κανείς δεν μπορεί να περπατήσει πάνω σε αυτή ξυπόλυτος. Για αυτό το λόγο καλά είναι να είστε προετοιμασμένοι με τα κατάλληλα υποδήματα. Η θάλασσα είναι αρκετά βαθιά. Στα πρώτα 4-5 βήματα μέσα στη θάλασσα δεν πατάτε. Επίσης όπως και οι περισσότερες παραλίες της Εύβοιας που «βλέπουν» Αιγαίο έχουν αρκετό αέρα και κύμα τις περισσότερες ημέρες. Για αυτό το λόγο καλά είναι πριν πάτε να κοιτάξετε για τυχόν βοριάδες. Στην γύρω περιοχή θα βρείτε 1-2 καντίνες στις οποίες θα μπορέσετε να προμηθευτείτε καφέ αναψυκτικά και σάντουιτς, ενώ υπάρχουν πάνω ακριβώς από την παραλία 1-2 ταβέρνες. Επίσης θα βρείτε και 2-3 ξενοδοχεία μικρής όμως χωρητικότητας, για αυτό αν θέλετε να μείνετε σε κάποιο από αυτά καλύτερα να έχετε κλείσει από πριν. Τέλος γενικά η παραλία τα σαββατοκύριακα γεμίζει από σκηνές ελεύθερου κάμπινγκ. Σε αυτή την περίπτωση σας υπενθυμίζουμε ότι μιας και το ελεύθερο κάμπινγκ απαγορεύεται από το νόμο σε όλη την Ελλάδα σε κάποιες περιπτώσεις έρχεται η αστυνομία. |
| Κατοικία στο Αγερσανί Νάξου |
Το σπίτι κάποτε το κτίζανε με πέτρες και με φιρόι (χώμα). Όταν ανοίγανε τα θεμέλια σφάζανε έναν πετεινό και σε κάθε γωνιά βάζαμε αίμα του πετεινού και ένα μπουκαλάκι αγιασμό. Τον πετεινό τον μαγείρευε η κερά και τρώγανε όλοι οι χτιστάδες.
Τα σπίτια τότε ήταν ένα δωμάτιο μεγάλο,
στενό μπροστά και πολύ μακρύ. Πάνω από την πόρτα και τα παραθύρια ήταν βόρτα. Η στέη (στέγη) ήταν από αθάνατα. Κόβαμε τις αθανατιές και καθαρίζαμε τα ξύλα και τα βάζαμε σαν ντράβες (δοκάρια). Μετά καθαρίζαμε καλάμια και τα μπλέκαμε με βούρλα. Πάνω από αυτά βάζαμε βούτιμο (πρασινάδα) και φύκια και από πάνω χώμα σαν φιρόι που να μην το περνά η βροχή. Η στέη λέγεται δώμα. Η στέη στηριζότανε στα ντουβάρια και στους βόρτους. Όταν κόβανε τα αθάνατα και τα καλάμια για τη στέη κοιτούσανε να είναι βοριάς για να μην τα πιάνει ο σκούλικας. Η πόρτα ήτανε μια ίσια σανίδα με δύο φύλλα και το ένα ήταν κομμένο στη μέση και άνοιγε από πάνω και από κάτω είχε μια κλειδαριά με μια μεγάλη κλείδα που την δέναμε στη μέση.
Μπροστά στο σπίτι χτίζαμε μια αυλή και την λέγανε γαλαρία. Η γαλαρία ήταν μαντρωμένη με ντουβάρια χαμηλά γύρω γύρω και είχε χτιστά πεζούλια για να κάθονται. Μέσα στην αυλή ήταν το κελάρι που βάζαμε το βαρέλι με το κρασί και τις μεθήρες με τον αρακά, τα φασόλια και όλα τα άλλα φαγώσιμα.
Δίπλα στο κελάρι ήταν ο φούρνος, ήταν στρογγυλός, φτιαγμένος από φιρόι και γλαστρί. Εκεί κοντά στον φούρνο μέσα στην αυλή ήταν ο μητάτος που βάζαμε τα άχερα. Η μάντρα ήταν δίπλα στον μητάτο και μαντρίζαμε εκεί τα ζα. Μες στη μάντρα ήταν και ο ορνιθώνας. Βάζαμε δύο αθάνατα μέσα στη μάντρα, τα κρεμούσαμε και εκεί πάνω κοιτάζανε (κοιμόταν ) οι όρνιθες. Για τον χοίρο είχαμε το κουμάσι. Αυτό ήταν μέσα στην κουφάλα, κάτω από το φούρνο.
Αφήγηση: Δημήτριος Κάβουρας, ετών 80. Καταγραφή Φιλίππα Καραμπάτση του Βασιλείου 1968, δημοσιευμένο από τον ιστότοπο Πέργαμος, με τίτλο Λαογραφική Συλλογή εκ του Χωρίου Άγιος Αρσένιος Επαρχία Νάξου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Το Naxos Digital Archives θεωρεί αυτονόητο ότι οι αναγνώστες του έχουν το δικαίωμα του σχολιασμού, της κριτικής και της ελεύθερης έκφρασης και επιδιώκει την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Διευκρινίζουμε όμως ότι δεν θέλουμε ο χώρος σχολιασμού της ιστοσελίδας να μετατραπεί σε μια αρένα απαξίωσης και κανιβαλισμού προσώπων και θεσμών. Για τον λόγο αυτόν δεν δημοσιεύουμε σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού ή σεξιστικού περιεχομένου.